|
ده‌گێڕنه‌وه: به تۆپ و ته‌یاره و خۆمپاره و هێزێکی زۆر، هێرشی توند کرابو سه‌ر
ناوچه‌یه‌کی ڕۆژهه‌ڵاتی کوردستان. یه‌کێ له فه‌رمانده هێزه‌کان(که باری
خوێنده‌واری کز بو)، نامه‌یه‌ک ده‌داته پێشمه‌رگه‌یه‌ک و ده‌ڵێ به مه‌سئول
مه‌ققه‌ڕی بگه‌یێنه. نامه به حاڵه حاڵ ده‌گاته مه‌ققه‌ڕ و کاکی مه‌سئول
ده‌یکاته‌وه ده‌بینێ نوسراوه :"ئه‌و قڕه خڕه"!! خوایه ئه‌وه چی‌یه؟ مه‌به‌ست
چی‌یه؟ تێ ناگا. هه‌ر به پێشمه‌رگه‌که‌دا وه‌ڵام ده‌نێرێ:"به‌داخه‌وه له
نوسراوه ڕه‌مزیه‌که‌تان نه‌گه‌ییشتم. ئه‌گه‌ر زه‌حمه‌ت نه‌بێ بۆم بنوسه‌وه
مه‌به‌ستتان چی بوه؟". ئه‌وه تۆپ بارانیشه و که‌س ئاگای له که‌س نی‌یه و ڕێگاش
پڕ خه‌ته‌ر و دوره. پێشمه‌رگه، په‌یام به فه‌رمانده ده‌گه‌یێنێ. فه‌رمانده‌ش
توڕه ده‌بێ و ده‌ڵێ :"ڕه‌مز و مه‌مزی چی؟" نامه ده‌نوسێ و ده‌ینێرێته‌وه. که
ده‌کرێته‌وه نوسراوه:"ئه‌و قڕه خڕه!!". کاکی مه‌سئول وه‌ڵام ده‌نێرێ:" ببوره،
دیسان تێ نه‌گه‌یشتم. مه‌به‌ست چی‌یه هه‌ر به قسه پێم بگه‌یه‌نن." پێشمه‌رگه
ده‌ڕواته‌وه و په‌یام وه‌رده‌گرێ و ده‌گه‌ڕێته‌وه. په‌یام ئه‌وه بو:" ئه‌و
مه‌قه‌ڕه‌ی خڕ که‌نه‌وه"!!!
|