زاخاوی مێشک

کابرایه‌کی به دیمه‌ن و که‌ڵه‌گه‌ت هه‌بو هه‌مو سه‌رشان و به‌رۆکی خۆی پڕ کرد بو له نیشان و جوققه. له‌ هه‌ر شوێنێک دائه‌نیشت، ئه‌و شوێنه چاخانه وه یا چێشتخانه بوایه، پاره‌ی دانیشتوه‌کان هه‌مو ئه‌و ئه‌یدا.
جا ڵێیان ئه‌پرسی : کاکی خۆم! تۆ ئه‌و پیاوه‌تی‌یه و به‌خشه‌نده‌ییه ئه‌که‌ی، مانگانه‌که‌ت چه‌نده وا به‌م جۆره ئه‌که‌ی؟
ئه‌ویش خۆی نه‌ئه‌شکاند و ئه‌یوت :"من و ره‌ییسی صحه، په‌نجا و پێنج دینار مانگانه‌که‌مانه!!!"