زاخاوی مێشک

کابرایێک ته‌ماشای کرد هه‌رجار که مه‌لا ئه‌چوه خێله‌که‌یانه‌وه، هه‌مویان ئه‌چون به پێشوازیه‌وه و ڕێزێکی زۆریان لێ ئه‌گیرا. کوڕێکی هه‌بو وتی چاک وایه منیش کوڕه‌که‌م بکه‌م وه مه‌لا. له کوێستان بون و ده‌مه‌ده‌می گه‌ڕانه‌وه‌یان بو، هه‌ڵسا چو دێیێک. کوڕه‌که‌ی برد و چوه لای مه‌لای دێیه‌که وتی :" مه‌ڵا! ئه‌م کوڕه‌م بۆ بکه به مه‌ڵا" و لێی دا ڕۆییشت. زۆری پێ نه‌چو گه‌ڕایه‌وه بۆ لای مه‌لا و وتی :" مه‌ڵا کوڕه‌که‌ت بۆ کردم وه مه‌ڵا؟" مه‌لاش وتی :" باوکم ! کوڕ به‌م ده‌موده‌سته چۆن ئه‌بێ به مه‌لا؟" وتی :" مه‌ڵا!!! من ئه‌مانه نازانم، گام وه باره‌وه، مه‌شکه‌م وه داره‌وه، دۆینه‌م له چاڵه‌وه. یاالله کوڕم بۆ بکه وه مه‌ڵا دره‌نگه!!!"