زاخاوی مێشک

له ڕشته‌ی مرواریا هاتووه:
جارێک حاجی مه‌لا شه‌ریفی سه‌عاتچی بۆ نان خواردنی ئێواره بانگی مه‌لا حه‌مه‌مین ئه‌کا و پێکه‌وه ئه‌چنه‌وه، نوێژی شێوان ئه‌به‌نه مزگه‌وتی حاجی مه‌لا ڕه‌سوڵ، جه‌ماعه‌ت هه‌مو له نوێژ و ورد و شته ئه‌بنه‌وه، مه‌لا حه‌مه‌مین هه‌ر لێ نابێته‌وه. حاجی مه‌لا شه‌ریف ئه‌ڵێ مه‌لا حه‌مه‌مین خێراکه با بچینه‌وه. ئه‌ڵێ: قوربان! سه‌بر که جارێ. حاجی مه‌لا شه‌ریف پاش ماوه‌یه‌کی تر ئه‌ڵێ: مه‌لا حه‌مه‌مین هه‌سته با بڕۆین. ئه‌ڵێ: سه‌بر که جارێ په‌له مه‌که. له پاش به‌ینێکی تر حاجی مه‌لا شه‌ریف دیسان ئه‌ڵێ: مه‌لا حه‌مه‌مین چیت کرد؟ هه‌سته با بڕۆین دره‌نگه. مه‌لا حه‌مه‌مین ئه‌ڵێ:"قوربان! سه‌گباب! سه‌بر که جارێ!"
له ئه‌نجاما به هه‌ر جۆرێ بێ، مه‌لا حه‌مه‌مین له نوێژ و ئه‌وراد ئه‌بێته‌وه و هه‌ڵئه‌ستێ و له‌گه‌ڵی ئه‌چنه‌وه بۆ ماڵه‌وه.
که ئه‌چنه‌وه بۆ ماڵه‌وه حاجی مه‌لا شه‌ریف لێ ئه‌پرسێ:" مه‌لا حه‌مه‌مین! قوربانه‌که یانی چی و سه‌گبابه‌که یانی چی؟". ئه‌ڵێ:
"قوربان! سه‌گبابه‌که بۆ ئه‌وه که وازم لێ بێنێت و که‌م هه‌ڵسه هه‌ڵسه‌م لێ دانیت. قوربانه‌که‌ش بۆ ئاشتی دوایی بۆ ئه‌وه له ڕوم هه‌ڵبێت بێمه‌وه!"